Konačna odluka da mitropolit Crkve Srbije Joanikije Mićović mora biti ustoličen u Cetinjskom manastiru 5. septembra donešena je iza ponoći, nešto poslije dva sata kada su u zgradu Vlade stigli lideri Demokratskog fronta Andrija Mandić i Milan Knežević s porukom crnogorskom premijeru Zdravku Krivokapiću da postoje ljudi u Upravi policije, sa gotovim planom, koji su spremni da preuzmu odgovornost i sprovedu Mićovića i patrijarha srpskog Porfirija Perića na Cetinje, bez obzira na posljedice.
Izvori Pobjede iz bezbjednosnih službi kažu da su Mandić i Knežević prenijeli Krivokapiću jasnu naredbu Beograda i Moskve – da Mićović, po svaku cijenu, mora biti ustoličen na Cetinju tog jutra.

ULOGA DF-a

Prema informacijama iz više izvora iz bezbjednosnog sektora, lideri Fronta su podijelili sa premijerom i njegovim timom spisak pouzdanih ljudi iz policije koji će rukovoditi akcijom. Svi su bili prvi saradnici direktora Uprave policije – pomoćnici Miloš Rakonjac i Dejan Knežević, šef Specijalne jedinice Petar Knežević, načelnik Centra bezbjednosti Podgorica Goran Jokić, inače rukovodilac operativnog štaba Uprave policije za ustoličenje Mićovića...

Na spisku je bilo još nekoliko, prema procjeni srpskih i ruskih službi, pouzdanih rukovodilaca iz Uprave policije na koje se može računati.
Izvori Pobjede tvrde i da je Rakonjac, koji je bio vođa čitave operacije, preko Petra Kneževića, bio u direktnoj komunikaciji sa Milanom Kneževićem.
Krivokapić je prihvatio nalog Beograda i Moskve, iz direktnog komandnog lanca isključio ministra unutrašnjih poslova i direktora Uprave policije Sergeja Sekulovića i Zorana Brđanina, kao i potpredsjednika zaduženog za sektor bezbjednosti Dritana Abazovića, i sastao se sa Rakonjcem koji mu je predstavio plan vazdušnog dopremanja Mićovića i Perića na Cetinje i njihove evakuacije po završenom poslu. 
– Tokom konsultacija sa premijerom, Rakonjac je dva puta izlazio ispred zgrade Vlade sa Petrom Kneževićem – tvrde naši izvori.
Knežević mu je, kažu oni, „prenosio instrukcije i plan daljih aktivnosti i djelovanja policijskih službenika na Cetinju, prethodno dobijene od jednog nekadašnjeg visoko pozicioniranog službenika srpske policije, Crnogorca porijeklom“.
– Plan su, najvjerovatnije, sačinile srpske i ruske službe bezbjednosti, dok su u podgorici razrađivali detalje, u skladu sa trenutnim stanjem i ljudima na koje se mogu osloniti – tvrde naši izvori.

SVI ,,NAŠI“ LJUDI

Interesantno je da su i Rakonjac i Petar Knežević obučavani u Sjedinjenim Američkim Državama, ali su se, kako vjeruju naši izvori, stavili u službu srpskih i ruskih interesa.
Za Kneževića nije iznenađenje da se stavi na raspolaganje srpskim interesima, jer je bio jedan od vojnika sa Košara (bitka ondašnje Vojske SR Jugoslavije 1999. godine na Kosovu), na što je izuzetno ponosan.
On je, kako kažu sagovornici Pobjede iz ANB, imao nekoliko razgovora sa jednim od lidera DF-a Milanom Kneževićem, u susret ustoličenju Mićovića, pa su se tako sreli i kod benzinske stanice ,,Čelebić“ u Golubovcima. Već tada je, navode naši izvori, dogovoreno da će on komandovati odbranom Cetinjskog manastira 5. septembra, ako dođe do sukoba. Naloženo mu je da izabere 20-ak specijalaca od povjerenja, naravno vjernika Crkve Srbije.
Drugi ,,ključni čovjek“ operacije je Miloš Rakonjac, kojeg smatraju obučenim specijalcem, ali i spremnim da se povinuje - svakoj komandi svake vlasti. Prema informacijama Pobjede, upravo je Rakonjac bio vođa takozvanog ,,A tima“ specijalaca prilikom obuzdavanja demonstracija DF-a kada je, septembra 2015. godine, pokušan nasilni upad u Skupštinu Crne Gore i kada je bačen ,,molotovljev kotel“ na odred policije ispred zgrade parlamenta.
Iako je bio upućen u sve detalje policijske operacije, Rakonjac se, nakon 30. avgusta, pravdao da je ,,samo izvršavao naređenja“ i stavio se na uslugu novim vlastima.
Prema navodima naših izvora, rođak Rakonjca, koji je ubijen 2014. godine, nekada je bio pripadnik srpskih paravojnih formacija, ali i blizak srpskim kriminalnim klanovima. Ovaj podatak, naravno, ne mora da znači da je i rođaka iz crnogorske policije uvukao u svoje kombinacije.
Dugogodišnji službenici Agencije za nacionalnu bezbjednost, s kojima je Pobjeda stupila u kontakt, tvrde i da pomoćnik direktora Uprave policije - Sektora za borbu protiv kriminala Dejan Knežević nema ,,čist dosje“ - i ranije je dovođen u vezu sa stranim službama bezbjednosti. Kažu da je vrlo ambiciozan, te da je raniju poziciju šefa Odsjeka za borbu protiv trgovine drogom često koristio za ličnu promociju pred visokopozicioniranim kolegama iz inostranstva – „blateći kolege iz Crne Gore s kojima je sarađivao“. Za samopromociju, ističu, koristio je i neke ovdašnje novinare.
Kneževića je ANB, kažu izvori Pobjede, dovodila u vezu i sa pojedinim pripadnicima jednog od najjačih mafijaških klanova u našoj zemlji - barskog ogranka škaljarskog klana.

NA DVIJE STOLICE

Proizilazi da su Brđaninovi prvi saradnici, uporedo sa zvaničnom pripremom za inauguraciju, koordinisanom sa njim, mimo njegovog znanja spremali i plan B, uz konsultacije sa srpskim i ruskim bezbjednjacima i predstavnicima crnogorske vlasti koji zagovaraju velikosrpski projekat na Balkanu, uz koji stoji i Rusija.
Kako je planirano, Petar Knežević je 5. septembra ujutro sa svojim timom „vjerujućih službenika“ probio barikadu na Adžića krivini i „ušao u Cetinje iz pravca Budve kod auto-moto društva i zauzeo poziciju na ulazu u Cetinjski manastir“.
Barikadu koju su napravili građani, Knežević i njegovi razbili su uz podršku mehanizacije koju je ustupio predsjednik Opštine Budva Marko Bato Carević, te upotrebom velike količine suzavca.
– Iako su u Manastiru, kao i porti Manastira vidno bila prisutna naoružana bezbjednosno interesantna lica i razni članovi kriminalnih i navijačkih grupa, Kneževićev tim nije ih razoružao i legitimisao, jer su bili na istom zadatku – dodaju naši izvori.
Naglašavaju da je, osim Rakonjca i Kneževića, značajnu ulogu imao još jedan čovjek od povjerenja prosrpskog političkog bloka i srpskih službi - načelnik Centra bezbjednosti Podgorica Goran Jokić, koji je zvanično, u ime Uprave policije, rukovodio operacijom na Cetinju tokom septembarskih događaja.
On je, kažu oni, direktno izdao naređenje da se mirni demonstranti rastjeraju brutalnom silom sa Dvorskog trga na Cetinju upotrebom ogromnih količina suzavca, šok i „fleš“ bombi, te gumenim mecima.
Ističu da je Jokić bio dobro kotiran, kao i ostatak Brđaninovog tima, i u prethodnoj policijskoj upravi, te da ima „podebeo imovinski karton“. – više stanova na Primorju, a navodno je suvlasnik i jednog restorana na području barske opštine.
Navodno je blizak sa jednim prezimenjakom koji ima pozamašan kriminalni dosije – od trgovine drogom, do utaje poreza, a dio je građevinskog biznisa.
Prema njihovim riječima, sarađuje i sa nekadašnjim čelnikom sektora za organizovani kriminal u Upravi policije Predragom Šukovićem, koji ga, navodno, savjetuje i o kadrovskoj kombinatorici u podgoričkoj policiji.
Izvori Pobjede naglašavaju i da Jokić blisko sarađuje sa bivšim policijskim funkcionerom Milošem Radulovićem, kao i da njih dvojica stoje iza jedne agencije za pružanje poslova fizičko-tehničke zaštite imovine i lica. Preko te agencije, oni, tvrde naši izvori, angažuju odane policajce koji za honorarne poslove dobijaju dnevnice, iako je takav angažman policajaca nezakonit.
– Kada se uradi analiza svih prikupljenih podataka, više je nego jasan uticaj srpskih i ruskih službi bezbjednosti koje, preko DF-a, vrše direktan uticaj ne samo na odluke i imenovanja u Vladi Crne Gore, već i na kadriranja u ANB (Dejan Vukšić, Vučina Živković, Miodrag Jovović, Bojan Vukčević...) i Upravi policije (Miloš Rakonjac, Dejan Knežević, Dragan Klikovac, Goran Jokić, Petar Knežević, Vladimir Konatar...) – zaključuju naši izvori iz Agencije za nacionalnu bezbjednost. 

Ekskluzivne izjave srpskim medijima

Miloš Rakonjac i Petar Knežević danima nakon akcije na Cetinju bili su zvijezde srpskih medija.
Rakonjac je u ekskluzivnoj izjavi tabloidu Kurir kazao da mu je bila „čast i veliko zadovoljstvo što“ su „osigurali bezbjednost mitropolita i patrijarha na Cetinju“.
U tom tekstu je pojašnjeno kako su Rakonjac i Knežević „do pet časova izjutra, na dan ustoličenja mitropolita, osmišljavali akciju u zgradi Vlade Crne Gore“. Navodi se i kako „za manevar koji će uslijediti“ nije znalo „70 odsto policije, a uključivao je podizanje tri helikoptera (da bi se zavarao trag), razbijanje barikada građevinskom mašinom iz pravca Budve i živi štit specijalaca pred Manastirom“.
Tabloid podsjeća i da su Rakonjca i Kneževića, koji je bio na Košarama, obučavale najelitnije američke jedinice - Mornaričke foke, Delta fors i marinci.
U srpskim medijima oglasio se i Knežević koji je za portal Vesti, između ostalog, rekao da je „protivteroristička jedinica MUP-a još jednom pokazala da je uz narod i da radi za dobrobit Crne Gore“.
Knežević je 1999. godine kao vojnik, pripadnik 63. padobranske brigade Vojske Jugoslavije učestvovao u bici na Košarama, na Kosovu, a godinama kasnije, u knjizi posvećenoj tom događaju, u autorskom tekstu, pored ostalog, napisao je: „Da je pred nama bio i drugi Kosovski boj, bio bi do zadnje kapi krvi. Pogotovo za nas koji smo bili iz Crne Gore, ne bi bilo veće sramote nego da smo odustali“.
Oduševljenje medija u Srbiji, posebno Kneževićem, izazvao je snimak koji se pojavio 5. septembra na kojem se vidi kako on, na straži pred vratima Cetinjskog manastira, kada su se oglasila zvona i najavila da je Mićović ustoličen, premješta pušku iz desne u lijevu ruku i krsti se, kako bi odao počast svom novom mitropolitu.

Mediji i špijuni

Izvori Pobjede iz Agencije za nacionalnu bezbjednost navode i da su dva čovjeka, od kojih je jedan veoma dobro poznat u Srbiji, sa podebelim kriminalnim dosjeom a Vučiću blizak i odan. Riječ je o članu Glavnog odbora SNS-a (inicijali P.P.) i veoma je bitan za ,,za specijalne odnose“ sa visokopozicioniranim agentima BIA. Što se tiče Crne Gore, ,,zadužen“ je za posredni uticaj na neke medije i urednike glasila u Crnoj Gori.
Upravo je P. P. preko Mića Rogovića, ministra savjetnika u Ambasadi Republike Srbije u Podgorici, stupio u kontakt s nekoliko novinara „kojima je dao instrukcije i uputstva kako da spinuju određene informacije“.
Već smo pisali da je, prema našim saznanjima, Rogović veza između vrha ANB i vrha BIA.
To je, kako smo ranije objavili, dogovoreno između Marka Parezanovića, načelnika Uprave za bezbjednost BIA i šefa crnogorske tajne policije Dejana Vukšića. Parezanović je, inače, osoba od povjerenja predsjednika Srbije Aleksandra Vučića.
Izvori Pobjede kažu da je „redovan gost u Crnoj Gori“ i Parezanovićev „čovjek od povjerenja“ B. S. koji, ističu, kreira politiku više ovdašnjih medija.
– Daje im instrukcije kako da spinuju lažne vijesti o ugroženim pravima Srba u Crnoj Gori, te im pomaže u kreiranju raznih afera čiji je cilj unižavanje ugleda pojedinih opozicionih prvaka – kažu naši nezvanični sagovornici iz ANB.
Na ulogu Parezanovića, još u avgustu 2020. godine, upozorio je predsjednik Crne Gore Milo Đukanović navodeći da je on zadužen za lansiranje najgorih neistina o našoj zemlji, te da je glavni ruski agent u Srbiji.

Tajnovita civilna sedmorka

Predvođeni su onižim sveštenikom i sedmočlana grupa je, bez vidljivog pozdravljanja ili legitimisanja prisutnim policajcima koji stoje u punoj opremi za razbijanje demonstracija pored parkiranih policijskih ,,marica“, produžila dalje. Potom su se žurnim korakom primakli još jednom kontrolnom punktu policije koji je stacioniran ispred žičane ograde koja okružuje okolinu Cetinjskog manastira

Skrinšotovi video zapisa koji pokazuju ulazak osoba u dvorište Cetinjskog manastira

Iako je državni sekretar u Ministarstvu unutrašnjih poslova Zoran Miljanić zvanično objavio da u Cetinjskom manastiru nije bilo ne samo naoružanih ljudi, već ,,ni jedne osobe koja je mogla biti pod bilo kakvim uticajem bilo koga van sistema crnogorskih bezbjednosnih službi“, video zapisi koje Pobjeda posjeduje ukazuju da je makar jedna grupa nepoznatih civila 4. septembra volšebno prošla ček- pointe crnogorske policije i ušla u Cetinjski manastir.

Na jednom od snimaka, koje su Pobjedi dostavili građani Cetinja, uočava se kako sedmorica mlađih ljudi, ležerno obučenih u farmerice i majice kratkih rukava, prolazi bez zadržavanja jedan kordon policije. Većina nosi ruksake na leđima, neki ručne torbe ili plastične kese u rukama.

CIVILI ZA SPECIJALNE NAMJENE

Predvođeni su onižim sveštenikom i grupa je, bez vidljivog pozdravljanja sa prisutnim policajcima koji stoje u punoj opremi za razbijanje demonstracija pored parkiranih policijskih "marica", produžila dalje. Potom su se žurnim korakom primakli još jednom kontrolnom punktu policije koji je stacioniran ispred žičane ograde koja okružuje okolinu Cetinjskog manastira.

Na drugom snimku, koji posjeduje Pobjeda, grupa se zadržava ispred dvojice policajaca. Potom jedan povisoki momak, u narandžastoj majici, razgovara sa pripadnikom crnogorske interventne jedinice, dok jedan iz grupe civila nekoga zove telefonom.

U neposrednoj blizini njih, parkiran je bijeli automobil budvanskih registracija, dok crni auto, cetinjskih tablica, čeka ispred žičane ograde koju policajac otvara nakon izvjesnog vremena i propušta da prođe u pravcu Manastira.

Na trećem snimku, grupa momaka ulazi, vjerovatno nakon nečijeg odobrenja, u krug Manastira i prolazi pored policajaca koji su na punktu.
 

Prema analizi snimaka, opisana situacija se odigrava negdje oko podneva, u subotu 4. septembra, i možda ne bi zavređivala bilo kakvu pozornost da nije nekoliko važnih činjenica.
Naime, sve se odigrava dok su tenzije na Cetinju u porastu, kada je već blokiran puta ka Cetinju kod Belvedera i kada policajci počinju lagano da blokiraju saobraćajnice koje vode u pravcu Prijestonice.
Istovremeno, video snimak ulaska nepoznatih osoba koje predvodi sveštenik Crkve Srbije u dvorište Cetinjskog manastira ukazuje da je njihov dolazak bio, ne samo organizovan, već i nekome najavljen, te pobuđuje sumnju da su civili imali neka ,,posebna ovlašćenja“.
Kako drugačije objasniti činjenicu da je sedmorica momaka nesmetano prošla policijske čeking-punktove a da istovremeno novinarima brojnih redakcija, među njima i Pobjede, nije bio omogućen ulazak u dvorište Manastira kada je ograda postavljena. Čak ni sa novinarskim legitimacijama.
Stoga je logično pretpostaviti da je grupa koja je zabilježena kamerama mobilnih telefona bila na neki način povezana ili sa crnogorskim bezbjednosnim sektorom, Crkvom Srbije ili – nekom stranom službom.

MUP VS ANB

U dokumentu MUP-a, nazvanom ,,Poseban izvještaj sa analizom postupanja policijskih službenika Uprave policije, u cilju obezbjeđenja uspostavljanja narušenog javnog reda i mira na Cetinju 04-05.09.2021 godine“ - ne pominje se prisustvo civila unutar Cetinjskog manastira.
Ni u kasnijim izjavama policijskih zvaničnika nema pomena da je bilo ko, bez ovlašćenja, boravio iza zidina Manastira kojim upravlja Crkva Srbije.
O tome svjedoči i izjava državnog sekretara u Ministarstvu unutrašnjih poslova Zorana Miljanića koji je, već 10. septembra, ,,presudio“ da u Cetinjskom manastiru nije bilo naoružanih ljudi, čak ni osoba koje bi mogle imati veze sa bilo kakvom stranom državom.
"Mimo obezbjeđenja štićene ličnosti tu nije bila nijedna osoba koja je mogla imati veze sa bilo kakvom stranom državom i koja je mogla biti pod bilo kakvim uticajem bilo koga van sistema crnogorskih bezbjednosnih službi", istakao je sekretar Miljanić.
Sljedstveno logici državnog sekretara MUP-a, ,,uslikani“ civili koji su prošli nekoliko kordona crnogorske policije bili su – pripadnici crnogorskog bezbjednosnog sektora.
No, policijsku idiličnu priču remeti - izvještaj Agencije za nacionalnu bezbjednost. Pobjeda je već pisala da je na sjednici Odbora za odbranu i bezbjednost direktor ANB-a Dejan Vukšić članovima Odbora pružio informaciju da je najmanje 35 bezbjednosno interesantnih lica bilo u Cetinjskom manastiru, namjerni da po svaku cijenu ,,odbrane“ ustoličenje mitropolita Joanikija 5. septembra.
Frapantna kontradiktornost informacija policije i tajne službe. Zato se i otvara pitanje: ako u Cetinjskom manastiru, kako tvrdi policija, nije bilo nikoga ,,van sistema crnogorskih bezbjednosnih službi“ i ukoliko ANB ima podatke da je u Manastiru bilo trideset i kusur ljudi sa policijskim dosjeima – kojoj grupi onda pripada sedmorka uslikana kako nesmetano prolazi kontrolu crnogorske policije, ali i za kakve specijalne namjene su bili spremni ti civili?

---------

I prije sramne okupacije Cetinja mafijasi crkve Srbije zajedno sa crnogorskim izdajicama upadali su kao najveci kriminalci u Crnu Goru praveci planove ustolicenja nedostojnog Joanikija:

Dokle seže stepen organizovanosti svih učesnika ovog brutalnog kršenja procedura, nezakonitog ulaska u crnogorski vazdušni prostor, nezakonitog slijelatanja na poligon policijskog kampa na Zlatici, ipak najbolje govori podatak da se helikopter sa srpskim patrijarhom sedam minuta izgubio sa radara Kontrole letjenja u Podgorici, a da su svi o tome ćutali.

Portal Standard je detaljno istraživao sve okolnosti ovog događaja, koje ćemu prezentovati javnosti – kako je falsifikovana dokumentacija za let, kako je helikopter nestao sa radara, kako je nezakonito sletio u kamp specijalnih jedinica policije u Podgorici, kako je izbjegnuta procedura aktiviranja NATO aviona…

PREIMENOVALI OZNAKU NA LETU – UMJESTO DRŽAVNOG, HELIKOPTER OZNAČEN KAO CIVILNI

U javnosti je posljednja dva dana stvorena konfuzija u vezi sa tim ko je bio stvarno nadležan za izdavanje sporne dozvole za letjenje za helikopter MUP-a Srbije. Agencija za civilno vazduhoplostvo juče je  portalu Standard odgovorila da je takva dozvola isključivo u nadležnosti Ministarstva vanjskih poslova i Ministarstva odbrane, time indirektno negirajući bilo kakvu vezu sa ovim događajem, jer je, kako su naveli, u pitanju inostrani državni vazduhoplov.

Međutim, istina je nešto drugačija, upravo ACV je formalno bila nadležna za izdvanje dozvole, na osnovu lažirane dokumentacije u Beogradu. Prema informacijama portala Standard, MUP Srbije je plan leta podnio Kontroli leta u Beogradu. Let je, prema tom dokumentu, tretiran kao „let stranog civilnog vazduhoplova“ sa oznakom „X“, umjesto da nosi oznaku „M“, koja se koristi za državne letjelice. Oznaka „X“ koristi se u slučajevima, koji nijesu iz kategorija – redovnog avio saobraćaja, vanrednog avio saobraćaj, letovi opšte avijacije i letovi vojnih/državnih vazduhoplova. Time je svjesno izbjegnuto pribavljanje saglasnosti dva nadležna ministarstva Vlade Crne Gore.

IZ PODGORIČKE KONTROLE LETA MORALI USPOSTAVITI RADIO VEZU PRI ULASKU LETJELICE U VAZDUŠNI PROSTOR CRNE GORE

Nakon što je helikopter MUP-a Srbije dobio potrebne saglasnosti za polijetanje sa aerodroma u Beogradu, Kontrola leta Beograd mu je odobrila polijetanje i omogućila realizaciju leta shodno predviđenom planu. Ulaskom helikoptera u vazdušni prostor Crne Gore, monitoring su, prema procedurama, preuzele terminalna i aerodromska kontrola letjenja Podgorica. To znači da su iz podgoričke Kontrole leta, na monitoru mogli pratili letjelicu od polijetanja iz Beograda, a da su po njenom ulasku u vazdušni prostor Crne Gore sa posadom morali uspostaviti i radio komunikaciju. Ipak, ostalo je nejasno da li je to i učinjeno.

KAKO JE VAZDUHOPLOV NESTAJAO SA RADARSKE SLIKE, PA UKLONIO OZNAKU

Posebno intrigantan momenat je da je ovaj vazduhoplov povremeno nestajao sa radarske slike tokom leta kroz Crnu Goru. Prema pouzdanim informacijama Standarda, helikopter sa patrijarhom Porfirijem je nestao sa radara iznad Kolašina od 8.40 do 8.46,  kada se pojavio iznad Pelevog Brijega. Nakon toga, let se mogao pratiti do dolaska iznad Podgorice u 8.49, kada je ponovo nestao sa radarske slike. Pretpostavlja se da je tada bez zadržavanja sletio u kamp Zlatica, kada je Porfirije napustio ovaj helikopter, koji se u 8.56 časova ponovo pojavljuje na radaru i slijeće na aerodrom u Golubovcima. Simptomatičan podatak je da je, nakon nestanka sa ekrana kod Kolašina, nestala njegova registraciona oznaka za identifikaciju, pa su kontrolori letjenja u Podgorici mogli samo da pretpostave da se radi o istom vazduhoplovu kada se ponovo pojavio na ekranu. U ovakvim situacijama, kada dolazi do gubljenja vazduhoplova sa ekrana i nestanka podatka za njegovu identifikaciju, kontrola letjenja Podgorica je morala upoznati Vazduhoplovni operativni centar VCG ili MUP za angažovanje službe za traganje i spašavanje, što nije učinjeno. Tako sve ukazuje da je Kontrola leta imala pouzdane informacije o vrsti i karakteru leta, krajnjoj destinaciji slijetanja vazduhoplova i smišljenom prikrivanju podataka o njemu u trenutku približavanja destinaciji za slijetanje.

TREBALO DA REAGUJU NATO AVIONI

Umjesto što su se kontrolori letjenja odlučili na ćutanje, procedure nalazu druga obavezna postupanja – obavještavanje Vazduhoplovnog  operativnog centra Vojske Crne Gore o dešavanjima u vazdušnom prostoru, pa bi za kratko vrijeme NATO borbeni vazduhoplovi bili angažovani da zaštite naš vazdušni prostor ili da pruže pomoć ukoliko je navedeni vazduhoplov izgubio komunikaciju sa kontrolom letjenja. Ova proceduralna obaveza je poznata Kontroli leta Podgorica, jer je propisana Sporazumom za sprovođenje NATO AIR POLICING misije iznad Crne Gore.

KAMP NA ZLATICI NEMA DOZVOLU ZA SLIJETANJA HELIKOPTERA IZ MEĐUNARODNOG SAOBRAĆAJA

Standard je istraživao i da li poligon kampa na Zlatici ima odobrenja za slijetanje vazduhoplova iz međunarodnog saobraćaja. Zakon o vazdušnom saobraćaju predviđa da svaki strani vazduhoplov (civilni ili državni) u međunarodnom saobraćaju mora sletjeti na međunarodni aerodrom ili na drugi aerodrom koji nije međunarodni, ukoliko je obezbijeđena primjena propisa o prelasku državne granice. To znači da je ovaj vazduhoplov morao sletjeti na jedan od aerodroma u Crnoj Gori, i da niko nije imao pravo da mu odobri slijetanje na druge površine u Crnoj Gori, osim Agencije za civilno vazduhoplovstvo. Naime, članom 20 je jasno definisano u kojim situacijama je dozvoljeno vanaerodromsko slijetanje i polijetanje. Stav 5 ovog člana kaže da se to odobrava „kod letova za posebne namjene“. To znači da, ukoliko je neko iz ACV dao suglasnost, iako u zvaničnim odgovorima za Standard to osporavaju, onda bi morali i objasniti zašto bi ovo bio let za posebne namjene. Isto bi se moglo reći i za menadžment Uprave policije, koji je dozvolio slijetanje helikoptera i izbjegavanje primjene zakona, kako tokom slijetanja letjelice, tako i tokom kontrole i evidentiranja Porfirija i njegovih saradnika.

Sudeći po svemu prethodno navedenom, jasno je da su sve radnje u vezi sa letom ovog helikoptera precizno dogovorene i planirane, držane u tajnosti van zakonskih procedura, te da je u njima učestovovala Kontrola letjenja Podgorica, ali i Uprava policije. Da li će nadležni organi i crnogorski NATO partneri tražiti detaljnu istragu ovog slučaja, još nije poznato.