Program | Uprava | O nama | Reagovanja, pisma... |  Prezimena u CG l Plemena u CG

U broju od 17. januara 1997. objavili ste u rubrici “Tribina čitalaca” pismo koje je potpisao M. Simunović a pod naslovom “Širom otvorenih očiju”.

Način na koji ste ga objavili te prioritet koji ste mu dali dovoljno govori o tužnom stanju u srpskom novinarstvu na ovim prostorima. Sam list ne zaslužuje našu ozbiljniju pažnju tako da nam je vijest o štampanju pomenutog članka došla sa izvjesnim zakašnjenjem, mada smo pretpostavljali da ćete ga upravo Vi objaviti (kopiju smo dobili od autora prije publikovanja), pa tek sada odgovaramo.

Kako ste načeli jednu vrlo delikatnu temu, nadamo se da ćete smoći toliko hrabrosti i objaviti ovo reagovanje u cjelini.

Sam tekst je vrlo otužan, pun mržnje i histerije (opet bi se trijebilo, ubijalo...) čime se u potpunosti uklapa u koncepciju Vašega lista. Jer, Vi ste ti koji širite zarazu - umjesto da je sprečavate, potpirujete mržnju - umjesto da mirite, pozivate se na Pravoslavlje a toliko ste se udaljili od njega. Zaratili ste sa čitavim svijetom, sami se ne možete složiti - ostali su Vam samo Crnogorci. I po kome ćete? Po njima! Tog Srbina Crna Gora i Crnogorci su i najeli i napili a on (i Vi) po onoj : “Ko tebe hljebom - ti njega kamenom”! Je li to taj Vas hrišćanski moral? A ti dragi Srbine iz Crne Gore da li znaš da Vas u Crnoj Gori po zadnjem popisu ima 9,3%!? Da li znaš, Ti i tebi slični, da se po tom istom popisu 61,7 % izjasnilo CRNOGORCIMA u nacionalnom značenju? E pa braćo Srbi, Vi koji tako mislite, znajte da se Crnogorci ne boje takvih Srba niti ikoga na ovome Svijetu. Zato smo i opstali, zato ćemo i opstati. Crnogorci su se dozvali pameti. Valjda ne očekujete da će Crnogorci dopustiti manjini da ih trijebi? Crnogorci dobro uče lekcije iz istorije. Tako se OKUPACIJA iz 1918. ne može više ponoviti! A da je Srpska Vrhovna komanda to smatrala okupacijom, dokazuje i naredba-depeša njezina od 19.11.1918, vojvode Mišića upućene komandantu srpskih trupa u Crnoj Gori. Ona glasi:

“ Nastavite najenergičnije i svim sredstvima da se na teritoriji koju je naša vojska OKUPIRALA uguši svaka agitacija, pa ma od koga ona dolazila. Za ovo Vam stoje na raspolaganju sva sredstva koja možete raspolagati bez ikakvog prezanja”

Pored nezapamćenog fizičkog terora, vrši se i kulturni genocid. Ukida se autokefalna Crnogorska pravoslavna crkva. Podsjećamo Vas da je ista ukinuta Ukazom br.1 od 1 (14) jula 1920 godine (Kako se može nešto ukinuti ako ne postoji?). Podsjećamo Vas, isto tako, da je Carigradska patrijaršija odobrila 1855 godine pečatnju zvaničnog kataloga autokefalnijeh crkava, zvanog Sintagma, u kojoj je pod rednim brojem “9.- autokefalna Mitropolija Crnogorska”, a Srpska crkva pod brojem 14. U Sintagmi Ruske crkve iz 1851 navedeno je isto.   

Svuda se briše ime Crne Gore. Ukida se ijekavica, a uvodi ekavica, potire crnogorski jezik. Zabranjuje se nositi originalna crnogorska kapa. Tada se na nju utiskuje oni  zig sa četiri vizantijska ocila (u narodu poznata kao četiri slova S). Skrnave se crnogorski sveci, crkve i manastiri. Vrši se i nasilno posrbljavanje Crnogoraca u svim oblicima. Da je ta vaskrsnuta nemanjićka pravda “prevršila i božju i narodnu”, dokazuje i to da je čak i ondašnja beogradska pečatnja ustvrdila da “to ni Turci nijesu radili, što čine beogradske kesedžije i demokrati” Takvo stanje je ostalo tokom čitavog postojanja prve (Versajske) Jugoslavije koja je za Crnogorce bila zaista tamnica.

Da li ste ikada čuli za Mojkovačku bitku kada su Crnogorci listom ginuli da bi spasavali srpsku vojsku, vojno i političko rukovodstvo Srbije. U Srbiji se niko ne nađe da optuži srpskog kralja Petra za izdaju što je, krajem 1915, napustio zemlju, ali u crnogorskoj vojsci i narodu odmah je širena kleveta da je kralj Nikola izdajnik i da je crnogorski narod prepustio neprijatelju. Nijesu mu dozvolili da se spasava sa srpskom vojskom i štabom.

O karakteru i načinu održavanja tzv. Podgoricke skupštine i njezine “rezolucije” postoji veliki broj dokumenata i ocjena. Navodimo slijedeće mnijenje:

“ Slucaj Crne Gore nije zapamćen u istoriji svijeta. Takav slučaj ne samo što nema ravna primjera, nego uopšte nije bio. Pobjednik može zadržati sebi pravo da uništi neprijatelja, ali još nije bilo primjera da pobjednik uništi svog saveznika. To se dogodilo Crnoj Gori. Ona nije uništena od svojih neprijatelja, već od prijatelja i saveznika. To je monstruoznost kakvu ravna nema. Crna Gora ušla je u rat na strani saveznika, a doćekala je da je po završetku rata unište i potčine ti isti saveznici s kojim se rame uz rame borila, sa kojima je sve patnje i tegobe izdržala pa se i žrtvovala. Umjesto nagrade, ona je kažnjena. Tako mala Crna Gora je na Balkanu igrala značajnu ulogu. Ona je bila lijeglo jugoslovenskog preporoda, centar njegove emancipacije, luč Balkana. Taj luč u vjekovnoj borbi neprijatelj nije uspio da ugasi, ali ga je ugasila saveznička ruka......Versajski mir trebalo je da osigura Evropski mir, ali je rušenjem Crne Gore postavljen na slabe noge. Mira neće biti niti ga može biti sve dok Crnogorci ne povrate svoju slobodu i ne razbiju sve imperijalističke financiske spekulativne planove onih koji su ih prigrabili. Sramno trgovanje sa Crnom Gorom mora prestati” ( “Gazzete di Venezia” br.165).

A Crnogorci bratski trpe i ćute.

Da li je moguće da su Crnogorci toliko asimilovani i vjeruju da bi Petar II danas, ili bilo kada i bilo kome dopustio da se šepuri po Crnoj Gori skrnaveći svetinje i negirajući sve crnogorsko? Njegoš je mogao daleko da vidi ali ne i prljave rabote sljedbenika Garašanina “Načertanija”. Da je to bio u stanju - drugčije bi izgledao “Gorski vijenac”. Da li su zaista istorijski nepismeni ili neće da znaju da im je jedan od Petrovića takvim “igrama” proglašen izdajnikom i prognan samo zbog toga što je bio Crnogorac? Da li je moguće da bi sveti tron, na kojemu su sjedjeli najveći crnogorski umovi, pjesnici, filozofi i vojskovođe, tako olako prepustili polupismenim magacionerima, kamiondžijama i ratnim profiterima?

A Crnogorci bratski trpe i ćute.

Sve to u ime zajedničke države, istorije, Petra I, Petra II, Nikole I ... Pozivaju se na Petra I oni koji ga, za vrijeme okupacije 1918. posprdno sahranjivahu na nikšićkom trgu zajedno sa svetim Vasilijem Ostroškim i crnogorskim grbom. Pozivaju se na Petra II oni koji su pisali prljave brošure u kojima je Crnogorski vladika predstavljen kao “gadni mizantrop”, “krvnik”, “razbojnik u mantiji”, okoreli zločinac koji je “posijao kopilad po Crnoj Gori i lično ih davio u nužniku cetinjskog manastira” Pozivaju se na Nikolu I oni koji ga proglasiše izdajnikom i prognaše, i činjahu sve da kralja predstave kao običnoga pajaca, a crnogorsku kraljicu i crnogorske princeze kao žene najnižeg morala.

A Crnogorci bratski trpe i ćute.

O tome da su Crnogorci samobitan i poseban narod, tj. da nijesu Srbi, ne dozvoljava nam prostor za detaljnije objašnjenje i pozivanje na ranije istorijske izvore, ali ćemo navesti samo jedan iz 1825. “Serbski ljetopis”:”Crnogorci sami po sebi sočinjavaju ot sviju drugih naroda u Evropi sasvim različitij narod”.

Importovani pojam “Srpstva” u Crnu Goru je donio Simo Milutinović Sarajlija, inače, vaspitac Petra II. On je doprinio da Njegoš prvi među Crnogorcima koristi pojam “srpstvo”. I mit o liku Miloša Obilića u Crnoj Gori, koji je u funkciji dokazivanja “srpske” svijesti Crnogoraca, javlja se tek u književnom dijelu Petra II Petrovića Njegoša, takođe pod uticajem Sima Milutinovića, Sarajlije.

Dakle, “srpstvo” koje egzistira u Crnoj Gori, ukoliko se odnosi na Crnogorce, na njihovu etničku odrednicu, nema pokrića. Jednostavno, ono ne može biti, niti jeste, sadržaj crnogorskog nacionalnog osjećaja i izjašnjavanja. Ono to jedino može biti za Srbe, pa i one Srbe koji žive u Crnoj Gori ( a kojih je, kako rekosmo, oko 9% ).

I kako reče kralj Nikola “ Crna je Gora CRNOGORACA”. Ne dirajte našu svetu goru Lovćen, dalje ruke od našega Rada Tomova - ionako ga Vi nikada nećete razumjeti ni shvatiti.

Što se tiče odgovora na sam naslov objavljenog članka “Širom otvorenih očiju” najbolje bi pristajali Njegoševi stihovi:

“Budale su s očima slijepe
koje vide a ništa ne vide”

Želimo da naglasimo da ovo nije pisano u cilju stvaranja loših odnosa sa srpskim narodom. Naprotiv, budemo li iskreni jedni prema drugima bićemo bliskiji. Mi poštujemo bratski srpski narod ali isto to tražimo i za nas crnogorski narod.

Za Crnogorsku etničku zajednicu

predsjednik

Mihailo Mandić, dipl.el.ing.

P.S.      Naš odgovor, zajedno sa kopijom teksta “ Sirom otvorenih ociju ”, bice  upućen i drugim srpskim organizacijama, koje su od značaja za Vašu etničku zajednicu.  

Odstampaj stranicu